Równina.

[Shayla]

Tu można się paść i biegać. Jest tu jeziorko i mnóstwo kwiatów. Jest tu piękny widok na góry.

[Amelia]

Weszłam.
Podeszłam do najbliższego kwiatka i powąchałam go.
-Przestań! To łaskocze.-Wrzasnął kwiatek. Odskoczyłam jak oparzona.
-P-przepraszam.-Wyjąkałam.

[Amelia]

Kwiatek zakołysał się na wietrze i powiedział:
-Nic się nie stało zrebaku.
-Czemu ty mówisz?-Spytałam podchodząc do bratka.
-Oh, wszystkie kwiaty mówią...pytanie brzmi czemy mnie rozumiesz?-Odpowiedział.

[Amelia]

-J-ja nie wiem...
-Cóż, kiedy będziesz znała odpowiedz daj znać. A póki co pozwól że się zdrzemnę.
Po chwili dało się słyszeć chrapanie.
Wycofałam się chyłkiem i wyszłam.

[Amelia]

Weszłam.
Podbiegłam do znajomego bratka i zaczęłam z nim rozmawiać.

[Rosa]

Po co tu przyszłaś?

[Amelia]

Postanowiłam ignorować Rosę i kontynuowałam rozmowę z kwiatem.

[Rosa]

Ech...Zawsze to samo. Nikt mnie nie słucha. A jak na niego wrzasnę to już się boi

[Amelia]

*Mnie też nikt nie słucha, ale ja nie krzyczę bo wolę być ignorowana niż być postrachem*-Pomyślałam
Po chwili roślina spytała:
-Czy znasz już odpowiedz na moje pytanie?
Zastanowiłam się.
-Tak.Po prostu to moja zdolność.-Odpowiedziała niemal szeptem.

[Rosa]

Świetnie. I powiedz mi czemu gadasz z tym kwiatkiem

[Amelia]

*Bo...tylko on mnie rozumie.*
Spojrzałam na bratka.
-Co robią kwiaty kiedy są smutne?-Spytałam.
-Cóż...zwykle zwijają pąki.-Odpowiedział po chwili namysłu kwiat.

[Rosa]

Ciekawe. Mnie nie rozumie nikt.

[Amelia]

Zakryłam oczy kopytkami.
-Ty nie dajesz się zrozumieć.Nie chcesz tego.-Powiedziałam na głos.

[Rosa]

Owszem chcę. Ale to ja was chronię choć nie zawsze chcę. Robienie tych barier jest wykańczające.

[Amelia]

-To ich nie rób.Ale wtedy nie będzie nikogo kto mógłby cię zrozumieć.Chyba że kwiaty. One zawsze rozumieją.